En op het volgens de kaart halfverharde weggetje liggen heerlijke betonnen platen, dat schiet op. Alleen een minpuntje, de nummers op de betonplaten lopen nogal snel richting de nul. Na plaat nummer 1 sta ik midden in de modder. Ik had stiekem gehoopt dat de nummering hier opnieuw zou beginnen. Maar goed, ik ben bij de spoorlijn, zie het bruggetje. Het Luxemburgse dorpje Troine ligt het dichtst bij.